‘De Waaiersluis is voor ons een vreemde eend in de bijt. Het is een primaire waterkering die een heel eind bij onze andere primaire kering, de Sterke Lekdijk, vandaan ligt. En hij ligt in een gebied waar ons hoogheemraadschap verder alleen waterkeringen heeft met een regionale status, waar dus heel andere normeringen en rekenmethodieken gelden. Als je er een kaartje bij pakt, dan zie je dat hij in een uitsteeksel van ons beheergebied ligt, tussen de beheergebieden van andere waterschappen en Rijkswaterstaat in. Die ligging maakt samenwerken des te kansrijker, dachten we na een gesprek met Hoogheemraadschap van Rijnland. Zij bleken pal naast de Waaiersluis ook met kunstwerkopgaven aan de slag te gaan. Onze verbetering aan de Waaiersluis stond eigenlijk pas een stuk later geprogrammeerd, maar omdat we besparingsmogelijkheden zagen door gelijk op te trekken, zetten we de sluis vervroegd op het programma. Uiteindelijk bleek dat Hoogheemraadschap van Rijnland en wij qua tempo te ver uiteenliepen om efficiënt parallel te lopen, dus zagen we af van de samenvoeging van de projecten. Maar nu onze sluis toch vervroegd op het programma stond, pakten we voor ons project meteen door. De vaart zat erin en de mensen waren in stelling. Binnen ons hoogheemraadschap hebben we veel kunstwerkexpertise. Maar het verbeteren van een kunstwerk dat ook de functie van een primaire kering heeft, was nieuw voor ons. Daarom hebben we die ontbrekende expertise op verschillende plaatsen ingehuurd. In veel projecten is het prettig om het hele project met 1 ingenieursbureau samen te werken. Dan raak je op elkaar ingespeeld. In dit project deden wij dat bewust niet. Door met meerdere bureaus te werken, hielden zij ons en elkaar scherp. Wat ons hielp, was het uitvoeren van een gedegen veiligheidsanalyse en aanvullend onderzoek, onder meer onder water. Daardoor konden we de veiligheidsopgave verkleinen. En doordat de opgave steeds kleiner werd, ons werk nauwelijks impact had op de omgeving en de scope beperkt en stabiel was, gaf de HWBP-programmadirectie aan dat we voor de subsidieaanvraag de fastlane-procedure konden hanteren. Ik had er daarvoor nog nooit van gehoord, maar het heeft ons en het HWBP een hoop administratieve lasten bespaard. Met die regeling hoefden we voor het hele traject – verkennings-, planuitwerkings- en realisatiefase – namelijk maar 1 keer subsidie aan te vragen. Dat was een fijne manier van werken. Met een mooi resultaat: op 1 april nemen we de Waaiersluis weer in gebruik. Op tijd voor het vaarseizoen.’

Tip van Remco

‘Je begint al snel met wat je al kent – dijken versterken. Maar elk waterschap heeft kunstwerken in de HWBP-opgave; dus als alliantie moeten we ook daarmee bekend gaan raken. En dat doen we niet door af te wachten. Heb je als projectteam ruimte om een kunstwerk erbij te pakken? Doe het gewoon.’